ကမၻာေပၚ႐ွိ
လူမ်ဳိးတိုင္းတြင္ အလြန္တရာမွ အထြဋ္အျမတ္ ထားေသာ ယဥ္ေက်းမႈ သမိုင္းအေမြ
အႏွစ္တို႔ ႐ွိၾကၿမဲပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုယဥ္ေက်းမႈသမိုင္း အေမြအႏွစ္
တို႔သည္ပင္လွ်င္ ၄င္းလူမ်ဳိးတို႔၏ အသက္ေသြး ေၾကာျဖစ္သည္။ ထိုနည္းတူစြာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရခိုင္လူမ်ဳိးမွာလည္း အသက္ထက္မက တန္ဖိုးထားၾကေသာ ယဥ္ေက်းမႈ
သမိုင္းအေမြအႏွစ္မ်ားစြာ႐ွိေနသည္မွာ မ်က္ျမင္ပင္ျဖစ္သည္။ထိုမွ်ႀကီး က်ယ္ခန္းနား တန္ဖိုး႐ွိေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရခိုင္လူမ်ဳိးတို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈ သမိုင္းအေမြအႏွစ္တို႔ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ဘိုးစဥ္ ေဘာင္ဆက္တို႔က အသက္ေသြးႏွင့္ရင္ၿပီး ေစာင့္ေ႐ွာက္လာခဲ့ ၾကေပသည္။ တနည္းအားျဖင့္ ဆိုရေသာ္ ကမၻာေပၚ႐ွိ လူသားတိုင္းက မိမိတို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈ သမိုင္းအေမြ အႏွစ္ေတြကို မိမိတို႔၏ အသက္ေသြးေၾကာဟု ေျပာဆိုၾကေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရခိုင္လူမ်ဳိးအတြက္ မူကား “ရခိုင္ယဥ္ေက်းမႈ သမိုင္းအေမြ အႏွစ္တို႔သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရခိုင္လူမ်ဳိးတို႔၏ အသက္ေသြးေၾကာ”ဟု တင္စား႐ံုေလာက္ႏွင့္ လံုေလာက္ျပည္စံုအံ့မထင္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္…. ဒီရခိုင္ယဥ္ေက်းမႈ သမိုင္းအေမြအႏွစ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ဘိုးဘြား၊ ဘီဘင္တို႔သည္ ေခတ္အဆက္ဆက္ အသက္ေပါင္း မ်ားစြာကို ေပးဆပ္ခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္ ပင္ျဖစ္သည္။
ဤတြင္ တခုစဥ္းစားစရာ႐ွိသည္မွာ ဤမွ်ႀကီးက်ယ္ခန္႔ နားထည္ဝါေသာ ရခိုင္လူမ်ဳိးတို႔၏ အသက္ေသြး ေၾကာ၊ တန္းဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ ရခိုင္တို႔အဆက္ဆက္ အသက္တမွ် တန္းဖိုးထား၊ ထိမ္းသိမ္းေ႐ွာက္လာ ခဲ့ၾကေသာ ဘုထိုး၊ ေစတီ၊ သာသနိက အေဆာက္အဦးတို႔သည္ အခုေခတ္ ရခိုင္တို႔လက္ထက္က်မွ တိုင္းတပါးလူမ်ဳိးတို႔၏ ဖ်က္ဆီးျခင္းကုိ ခံေနရျခင္းသည္ကား အမ်ဳိးကုိ အလြန္တရာခ်စ္လွပါသည္ဆိုေသာ ရခိုင္ျပည္ဖြား ရခိုင္သားမ်ား အတြက္ အလြန္တရာမွ ႐ွက္စရာပင္။ ဖ်က္ဆီးေနေသာ ဗမာလူမ်ဳိးႀကီးဝါဒကို ကား အျပစ္မတင္ လိုေတာ့ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္– ဗမာသမိုင္း တေလွ်ာက္ကို ျပန္ၾကည့္မည္ ဆိုပါလွ်င္ အေကာင္းဟူ၍ လက္ညႈိးထိုးျပစရာ နည္းနည္းေလးမွ မ႐ွိေသာေၾကာင့္ ပင္ျဖစ္သည္။ “ဗမာစကားသည္ ဒို႔စကား၊ ဗမာစာသည္ ဒို႔စာ၊ ဗမာသမိုင္းသည္ ဒို႔သမိုင္း” စသည္ျဖင့္ေၾကြးေၾကာ္လွ်က္ ဗမာတိုင္းရင္သားမွတပါး တျခားေသာတိုင္းရင္းသားမ်ားကိုမူကား မ်ဳိးျပဳန္းေအာင္လုပ္ေဆာင္ေနၿပီး၊ သမိုင္းအေမြအႏွစ္ စသည္တို႔ကိုလည္း နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ခိုးယူ၊ ဖ်က္ဆီးေနၾကျခင္းကိုလည္း ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ေတြ႔ျမင္ေနၾကရေပသည္။
ရခိုင္လူမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ တျခားတေျမတည္းဖြားတုိင္းရင္းသားတို႔၏ ႐ိုးသား၊ ေပ်ာ့ညံ့မႈကို အကြက္ေကာင္းယူၿပီး ဗမာလူမ်ဳိးႀကီးဝါဒီတို႔ ထင္တိုင္းႀကဲေနၿပီး ယဥ္ေက်းမႈသမိုင္းအေမြ အႏွစ္အပါအဝင္၊ မ်ဳိးျပဳန္းေအာင္ သတ္ျဖတ္ေနၾကျခင္းကို ဘဝတူ တိုင္းရင္းသားညီအကို ေမာင္ႏွမတို႔ ျမင္ၾကေပလိမ့္မည္ လို႔ထင္ပါသည္။ ရခိုင္တို႔၏ အထြဋ္အျမတ္ထားေသာ မဟာျမတ္မုနိ႐ုပ္႐ွင္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကိုလည္း အတင္းအဓမၼသိမ္းက်ဳံး ခိုးယူၿပီးေနာက္ ဗမာျပည္သို႔ယူေဆာင္ၿပီး၊ ယူေဆာင္၍မရေသာ သာသနိက အေဆာက္အဦး၊ ဘုရားပုထိုး ေစတီတို႔ကို ရည္႐ြယ္ခ်က္႐ွိ႐ွိ ၿမီလွန္ဖ်က္ဆီး ေနျခင္းသည္ ရခိုင္တို႔ကို ရခိုင္တို႔ပိုင္ဆိုင္ေသာ ေျမေပၚမွအၿပီးပိုင္ ေဖ်ာက္ဖ်က္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုကဲ့သို႔ဖ်က္ဆီးေနျခင္းကို “မလုပ္ၾကပါနဲ႔၊ ေတာင္ပန္ပါတယ္။” လိုေျပာၿပီး၊ လက္ပိုက္ၾကည့္လို႔ ေဒါသထြက္ေန႐ံုကလြဲၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရခိုင္သားေတြ ဘာေတြလုပ္ႏိုင္ၾကမွာလဲေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရခိုင္လူမ်ဳိးေတြ အထြဋ္အျမတ္ထားေသာ အရာဟူသမွ်ကို အတင္းအဓမၼသိမ္းသြင္း၊ လုယူဖ်က္ဆီးေန တာကို သိလွ်က္သားႏွင့္ ဘာတခုမွလက္တံု႔မျပန္ႏိုင္ၾကျခင္းသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရခိုင္လူမ်ဳိးေတြရဲ့ အရည္အေသြး၊ ဂုဏ္သိကၡာ၊ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္၊ ဇာတိေသြး ဇာတိမာန္တို႔ ကုန္းေကာက္စရာမ႐ွိေအာင္ ေပ်ာက္ကြယ္ေနၿပီလို႔ပဲ ဆိုရေလာက္ေပသည္။
ဗမာလူမ်ဳိးတို႔ ဗုဒၶဘာသာကို ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ တန္းဖိုးထားၾကသည္ဆိုသည့္အခ်က္ကိုကား ဟန္ျပအေယာင္ ေဆာင္ေလလားလို႔ ေတြးေတာစရာပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ကား- ရခိုင္လူမ်ဳိးတို႔ သက္သက္သာ မဟုတ္ပဲ၊ အေ႐ွ႕ေတာင္အာ႐ွသမိုင္းမွာ သမိုင္းသုေတသီတို႔ တန္းဖိုးထားေလးစားၾကေသာ သာသနိကအေဆာက္အဦး၊ ဘုရားပုထိုး၊ ေက်ာင္းကန္ဇရပ္ အပါအဝင္ တန္းဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ ေ႐ွးေဟာင္း သမိုင္းအေမြအႏွစ္ေတြကို ရထားလမ္းကိုအေၾကာင္းျပၿပီး လမ္းေဖာက္ဟန္ေဆာင္လွ်က္ အၿငိဳးႀကီးစြာျဖင့္ အခ်က္က်က် ဖ်က္ဆီးေနျခင္းကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္သူ ဗမာလူမ်ဳိးႀကီးဝါဒီတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာကို ဘယ္ေလာက္ကိုင္း႐ႈိင္းတန္ဖိုးထား ႐ိုေသမႈ႐ွိ၊ မ႐ွိဆိုတာ ထင္႐ွားေနပါသည္။
ဗမာလူမ်ဳိးႀကီးဝါဒီတို႔သည္ ဘုရားေက်ာင္းကန္၊ သမိုင္းအေမြအႏွစ္တို႔ကို ဖ်က္ျခင္းကား ဒီမွ်ေလာက္ပဲ လားလို႔ ဆန္းစစ္ၾကည့္ပါက– ဒီေခတ္တြင္သာမကပဲ လြန္ေလခဲ့ေသာ အတိတ္သမိုင္းအဆက္ဆက္က လည္း ထိုကဲ့သို႔လုပ္ေဆာင္လာခဲ့ၾကျခင္းကိုေတြ႔ရပါသည္။ ဗမာဘုရင္တို႔ ရခိုင္ကိုသိမ္းေသာ အခါကလည္း ရခိုင္ျပည္မွ ပညာတတ္ လူပုဂၢဳိလ္ႏွင့္ ရဟန္းပညာ႐ွိေတြ ကိုသတ္ျဖတ္ႏွိပ္စက္ၿပီး၊ သာသနိကအေဆာက္ အဦး၊ ဘုရားပုထိုးေစတီႏွင့္ ေျမာက္ဦးေ႐ႊနန္းေတာ္အပါအဝင္ ယဥ္ေက်းမႈအသမိုင္းအေမြအႏွစ္ေတြကို မီး႐ႈိးဖ်က္ဆီးခဲ့ၾကသည္ မွာလည္း ထင္႐ွားပါသည္။ ဗမာဘုရင္ ယိုးဒယားကို က်ဴးေက်ာ္စဥ္ကလည္း ရဟန္ေတာ္မ်ားကို သတ္ျဖတ္ညွင္းပန္း ႏွိပ္စက္သည့္အျပင္၊ သာသနိကအေဆာက္အဦး၊ ဘုရားပုထိုး ေစတီႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈအသမိုင္းအေမြအႏွစ္ေတြကို မီး႐ႈိးဖ်က္ဆီး ခဲ့ၾကသည္မွာ သမိုင္းကိုေလ့လာဖူးသူတိုင္း အသိပင္ျဖစ္ပါသည္။ တတိယျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို ထူေထာင္ၿပီး၊ ဗမာတိုင္းရင္းသားတို႔၏ သာသနာ့ သမိုင္းတြင္ ထင္႐ွားေသာ ဗမာဘုရင္ အေနာ္ရထာမင္းသည္လည္း မြန္တို႔ဌာေန သထံုျပည္ကို ဝင္ေရာက္ထိုက္ခိုက္၊ သတ္ျဖတ္ၿပီး ပိဋကတ္ေတာ္ကို အၾကမ္းဖက္၍ လုယူသိမ္းပိုက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ယခုမ်က္ေမွာက္ေခတ္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ ဗမာလူမ်ဳိးႀကီးဝါဒီတို႔သည္ ရာႏွင့္ခ်ီေသာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကို အက်ဥ္းခ် သတ္ျဖတ္ေထာင္ခ်ထားၿပီး ကမၻာေက်ာ္ခဲ့ေသာ စက္တင္ဘာေ႐ႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္၊ အခုလက္႐ွိ ရခိုင္လူမ်ဳိးတစုအတြက္သာမက ဗုဒၶဘာသာတိုင္းအတြက္ တန္းဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ ဘုရားပုထိုး ေစတီေတာ္မ်ားအပါအဝင္ တန္းဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ ယဥ္ေက်းမႈသမိုင္းအေမြအႏွစ္ကို ဖ်က္ဆီးေသာျခင္း ကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဗမာလူမ်ဳိးႀကီးဝါဒီတို႔၏ လုပ္ထံုးလုပ္နည္း သမိုင္းအစဥ္အလာတို႔ကို စာဖတ္သူတို႔ အသိပင္ျဖစ္ေပသည္။
အကယ္၍သာ ရခိုင္ျပည္ကိုတိုးတက္ေစခ်င္ေသာဆႏၵျဖင့္ ရထားလမ္းကိုေဖာက္လုပ္သည္ဆိုပါက ရခိုင္လူ တရပ္လံုးကသာမက ဗုဒၶဘာသာတိုင္းႏွင့္ ေ႐ွးေဟာင္းသမိုင္းအေမြအႏွစ္ကို တန္ဖိုးထားရမွန္းသိသူတိုင္းက အလြန္တရာမွ တန္ဖိုးထားေသာ ဘုရားေက်ာင္းကန္၊ ေစတီပုထိုး၊ ေ႐ွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ေတြကို ပ်က္စီးသြားေအာင္ လုပ္မည္အစား ရခိုင္ျပည္ႏွင့္ ဗမာျပည္မကို ေဖာက္လုပ္ထားေသာ လမ္းကိုအရင္ ဆံုးေကာင္းေအာင္သာ လုပ္သင့္သည္ဟု ျမင္မိပါသည္။
အသွ်င္ေကာဝိဒ
0 comments:
Post a Comment