ဦးဘစံ (ဓညစံ) ၁၉၁၂-၁၉၉၂

အဖ ဦးသာဇံဦး (အၿငိမ္းစား စက္႐ွင္ဆရာႀကီး) ႏွင့္ အမိ ေဒၚပုမတို႔မွ ၁၉၁၂ ခုႏွစ္တြင္ စစ္ေတြၿမိဳ႕၊ လမ္းမေတာ္ရပ္၌ ေမြးဖြားသည္။ ေမြးခ်င္း ဆယ့္ေလးဦးအနက္ ပဥၥမေျမာက္သားေယာက်္ားျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္က မိဘမ်ားေျပာင္းေ႐ြ႕ရာၿမိဳ႕မ်ား၌ ပညာသင္ၾကားခဲ့ၿပီး ရန္ကုန္အစိုးရဟိုက္စကူးေက်ာင္းမွ ၁၀ တန္းေအာင္ျမင္သည္။
၁၉၃၆ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဒုတိေက်ာင္းသားသပိတ္တြင္ သပိတ္ေကာင္စီဝင္ တစ္ဦးအျဖစ္ပါဝင္ခဲ့သည္။
ရခိုင္လူငယ္မ်ား ႏိုးၾကားေစရန္ ရခိုင္တိုင္းလံုးဆိုင္ရာ ႏိုးၾကားေရးအစည္း အ႐ံုးကို အျခားရခိုင္လူငယ္မ်ားႏွင့္အတူ စည္း႐ံုးတည္ေထာင္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ရခိုင္တိုင္းလံုးဆိုင္ရာ တိုင္းရင္းသားအစည္းအ႐ံုးႀကီးတြင္ တက္ၾကြေသာ အမႈေဆာင္တစ္ဦးအျဖစ္ ပါဝင္ခဲ့ၿပီး အစည္းအ႐ံုး ဥကၠ႒ ဦးသာဇံလွ၊ ဒုဥကၠ႒ ဦးေအာင္ထြန္းဦးတို႔ႏွင့္အတူ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္ကိုေတာ္လွန္ရန္အတြက္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္၍ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္႐ွားမႈမ်ား ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။
၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တတိယ သပိတ္တြင္လည္း တက္တက္ၾကြၾကြပါဝင္ခဲ့ၿပီး၊ ရခိုင္ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား၊ ျမန္မာေက်ာင္းသား လူငယ္မ်ားႏွင့္အတူ ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးအတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။
ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ ရခိုင္ကာကြယ္ေရးတပ္ကို တရားဝင္ဖြဲ႔စည္းလႈပ္႐ွားခြင့္ရေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သူ တစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္။ စစ္ေတြခ႐ိုင္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တာဝန္၊ စစ္ေတြခ႐ိုင္ တို႔ဗမာ ဆင္းရဲသား အစည္းအ႐ံုးေခါင္းေဆာင္ တာဝန္တို႔ကိုလည္း ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီး၊ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး ေျမေအာက္လႈပ္႐ွားမႈမ်ားတြင္ အဓိကအခန္းက ပါဝင္ခဲ့သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ အလုပ္သမားဝန္ႀကီးဌာန၊ အလုပ္သမားေဂဇက္ အယ္တီတာအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ အလုပ္သမားအရာ႐ွိအျဖစ္လည္းေကာင္း တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီး ၁၉၇၅ ခုႏွစ္တြင္ ရခိုင္ျပည္နယ္ အလုပ္သမားအရာ႐ွိ အျဖစ္ျဖင့္ အၿငိမ္းစားယူခဲ့သည္။
ဦးဘစံသည္ စာေရးစာဖတ္ဝါသနာထံုသူလည္းျဖစ္သည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ မျဖစ္မီကာလ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားဘဝကတည္းကပင္ သတင္းစာ၊ မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ ေဆာင္းပါးမ်ားေရးသားခဲ့သည္။ ၁၉၃၉-၄၀ ျပည့္ႏွစ္ “အိုးေဝမဂၢဇင္း” တြင္ အဂၤလိပ္စာအယ္ဒီတာအျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။ ရခိုင္ယည္ေက်းမႈ၊ စာေပႏွင့္သမိုင္းေရးရာေဆာင္းပါးမ်ားကိုလည္း ဓညစံ ကေလာင္အမည္ျဖင့္ သုေတသနျပဳေရးသားေဖာ္ထုတ္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။
ဦးဘစံကား စစ္ႀကိဳေခတ္ ကာလမွစ၍ တိုးတက္ေသာ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားႏွင့္ အတူလက္တြဲကာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ပါဝင္ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္သာမက ရခိုင္ဘက္႐ွိ လူငယ္မ်ားအား ႏိုးၾကားတိုးတက္ေသာ စိတ္ဓာတ္မ်ားျဖစ္ျဖစ္ေပၚလာ ေစရန္ စတင္မ်ဳိးေစ့ခ်ေပးခဲ့သူလည္း ျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံေတာ္က ဦးဘစံအား ေမာ္ကြန္းဝင္ (ပထမအဆင့္)ႏွင့္ ႏိုင္ငံဂုဏ္ရည္ (ဒုတိယအဆင့္) ဘြဲ႔တံဆိပ္မ်ားကို ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့ေပသည္။
ဦးဘစံသည္ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၉ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ကြယ္လြန္သည္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္ ဇနီး ေဒၚလွေမ ႏွင့္ သားႏွစ္ဦးက်န္ရစ္ခဲ့သည္။
……………………….
မွတ္ခ်က္။ ။ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၊ ပထမအႀကိမ္ထုတ္ “ရခိုင္တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈ” စာအုပ္မွ