အခ်စ္၏ ခါးသီးနာၾကင္မႈတိကိုရာ
ငါ-- ေထြးေပြ႔ပိုင္ဆိုင္ခရ ။
အခ်စ္၏
ၾကင္နာ ႏီြးထီြးမႈအစားလတ္
နွင္းဆီးပန္းေခ် တစ္ပြင့္
ဘဝနွင့္ရင္း
ျမတ္နိးစြာ ငါ စိုက္ပ်ိဳးခေရ ။
လွပေရ အဆင္းနန့္
ႏူးညံ့ေရ ဝတ္မႈန္လႊာရို့
ငံုအာ အဖူးမွာ
တိုက္ခတ္လာေရ
မုတ္သုန္လီ တစ္ခ်က္ေၾကာင့္
ပန္းပြင့္ေခ်နံေဘးက
ငါစြာ..
ထိုအဝီးၾကီးသို႔
လြင့္(႐ြင့္)စိုင္လားခရ ။
ဖက္တြယ္ဖို႔ၾကိဳစားယင္း
ငါ လွမ္းအကိုင္
စူးေခ်ာင္းေခ်တိက
ငါ့လက္ကို
ညွာတာမႈကင္း
စူးနစ္ဝင္လားကတ္ေတ ။
သီြးနီတိ
ျဖာခနဲ ထြက္လာအက်
ေအာ္.........
ေဒခ်င့္ အၾကင္နာလတ္လား ေဝ
ရင္ထဲမွာ နင့္ခနဲ ခံစားလိုက္ရေရ ။
ပန္းပ်ိဳးေရ လက္က
ပန္းကိုဆြတ္ဖို႔
မတန္မရာ လားေဝ ။
နီးကပ္ဖို့ ၾကိဳးစားစဥ္မွာပင္
အသိမဲ့ေရ ငါ့ ျခီးလွမ္းတိ ေနာက္ဆုတ္
အခ်စ္၏
ထုိ..အစြန္းးတစ္ဖက္ကုိ
ငါ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္လား ရခေရ
တစ္ျဖည္းျဖည္းနန့္
အဝီး အဝီးဆံုးကိုေလ ။
(ေမာင္ေခ်)
0 comments:
Post a Comment