ေစတနာႀကိဳးထိပ္က ေ၀ဒနာစြန္၏ အားမာန္

သူ ေဒလက္ၾကားေခ်ထဲသို႔ တစ္ခါေခ်ေလ့ ၀င္ဖူးခသူ မဟုတ္ပါ။ ၀င္ေလ့ မ၀င္ခ်င္ပါ။ ၀င္ခ်င္စိတ္ေလ့ဟိကို မဟိပါ။ ယေကေလ့ အဂုေတာ့ သူတစ္ခါေခ်ေလ့ ၀င္ေလ့၀င္ထမဟိေရ ေဒလက္ၾကားေခ်၏ ၀င္၀လမ္းထိပ္ မွာ မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ မ်က္ႏွာနန္႔ သူရပ္နီမိပါေရ။ လက္ၾကားေခ်ထဲသို႔ မ၀င္ခဘဲ လွည့္ျပန္ရဖို႔လားလို႔ေလ့ သူ စဥ္းစားမိျပန္ေရ။ ယင္းပိုင္ စဥ္းစားမိတိုင္းေလ့-

'အရီးသားေခ်ကို ေမာင္ေယ မေျပာျပေက ဇာသူလာလို႔ ေျပာျပဖို႔သိမ့္ေရာင္။ ျဖစ္ေအာင္ တစ္ေခါက္ ေလာက္ ေျပာျပပလင့္ေမာင္ေယ။ ေမာင္ေယ စကားကိုေတာ့ခါ နားေထာင္ဖို႔ထင္ေရ။ အရီးေတာ့ခါ ေျပာဖို႔ အေပါက္ေလ့ မျမင္ယာ။ သူ႔ညီမေခ် ေျပာျပေကေလ့ နားမေထာင္တင္မက သတ္ဖို႔ေတာင္ တရဲရဲ။ အရီး ေမာင္ေယကို တစ္ေခါက္အားကိုးခ်င္ေရ ေမာင္ေယ'လို႔။

အေၾကာင့္ၾကလြန္နီေရ မ်က္ႏွာနန္႔ အားကုိးတႀကီးေျပာလာေရ အရီးသာျဖဴေမ၏ မ်က္ႏွာကို သူ ျပန္ျမင္ ေယာင္နီမိေရ။ ဟုတ္ေလ့ ဟုတ္ပါေရ။ သူကား သူမ၏သားနန္႔ တူတူလား၊ တူတူစား၊ တူတူေက်ာင္းတက္ လို႔ တူတူအိပ္လာေရ ငယ္ေပါင္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပင္ မဟုတ္ပါလား။ ေဒတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ သူ ေဒလက္ၾကားေခ်ထဲသို႔ ၀င္ျဖစ္ေအာင္၀င္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတ။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတိုင္းပင္ သူ လက္ၾကားေခ်  ထဲသို႔ လွည့္၀င္လိုက္ေတ။

ေလးကြင္နင္းလာေရ ၿခီလွမ္းတိနန္႔ လက္ၾကားေခ်ထဲက ထြက္လာသူတခ်ဳိ႕ သူ႔ကို အက္လုလုေထာ။ သူ႐ို႕ မ်က္လံုးတိကေလ့ တစိမ္းဆန္လိုက္ေတပင္။ သူ႔႐ွိက ၀င္လားခသူ တခ်ဳိ႕ကေလ့ တအံ့တၾသျဖစ္ဟန္တူေရ မ်က္လံုးတိနန္႔ ျပန္ၾကည့္ ျပန္ၾကည့္။

အားလံုးအတြက္ အဆန္းျဖစ္နီေရ။ သူ႔အတြက္ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ကိုယ္တိုင္က မသိုးမသန္႔နန္႔။ ယင္းအထဲ လမ္းမႀကီးထက္က ညဇာခ်ိန္ ရီခပ္လားကတ္ေတ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ ပန္းေတာင္ကိုင္႐ို႕၏ ေစာင္းေျမာင္း ႀကီစပ္သံ သ့ဲသ့ဲကေလ့ သူ႔ေနာက္သို႔ ေနာက္ေယာင္ခံ ကပ္လိုက္လာေရ ပိုင္ေသွ်ာင္။ သူ႔အေတြး အာ႐ံု တစ္ခုလားကား ေနာက္က်ိလို႔။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ အားလံုးကို ဥေပကၡာျပဳလိုက္ၿပီးေက သူအတိြခ်င္ဆံုးျဖစ္ေတ သူ႔လူကို တိြဖို႔ ထိုလက္ ၾကားေခ် ဂိတ္ဆံုးက ၿခံ၀င္ထဲသို႔ တစိုက္မတ္မတ္ပင္ ၀င္လုိက္မိေရ။

သူ ၿခံ၀င္းတစ္ခုခံုးကို အကဲခတ္ၾကည့္မိေရ။ ပလကပံု ေဆာက္ထားေရ အိမ္တစ္ေဆာင္၏ ႐ွိ၊ ေနာက္၊ ေဘး ၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးကား သန္႔႐ွင္း သပ္ရပ္နီပါေရ။ အညွက္ဆိုးတိ တစ္ခုေခ်ေလ့ မက်န္ရေအာင လွံဳးထား ေရ ၿခံ၀င္းထဲမွာ ႐ြက္ႏုတအံု႔အံု႔နန္႔ လူတစ္ရပ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ျမင့္ဖို႔ထင္ရေရ ကြမ္းသီးပင္ေခ်တိက နီရာအႏွံ႔။ ခံစားတတ္သူ လူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ သာယာၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းလွပါေရ။ ယေကေလ့ အဂုေတာ့ခါ ထိုအပင္႐ို႕၏ အီးျမေရ အရိပ္အာ၀ါသေအာက္မွာကား သူမျမင္ခ်င္ဆံုး ခံု၀ိုင္းတိကရာ နီရာအျပည့္ယူလို႔။

ထိုခံု၀ိုင္းထက္က ထြက္ေပၚလာေရ စကားလံုးတိကေလ့ အဓိပၸါယ္မ့ဲစြာ။ အရည္မရ အဖတ္မရနန္႔ ဗရဗေရ ဆန္လြန္းေရ။ သန္႔႐ွင္းသပ္ရပ္နီေရ ေဒၿခံ၀င္းနန္႔ မတန္။ သူယင္းစကားလံုးတိကုိ အၾကမ္းဖ်င္း သံုးသပ္ ၾကည့္မိေရ။ အေၾကာင္းအရာတိပင္ လြဲေကေလ့ ဦးတည္ခ်က္ကေတာ့ တစ္မ်ဳိးတည္းပိုင္။ 'ရန္'ဆိုေရ လမ္းေၾကာင္းသို႔ မီးေမာင္းထုိးျပနီေရ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ စိတ္တိနန္႔ 'ငါ' ဆိုေရ အတၱစိတ္တိက ခံု၀ိုင္းလိုလိုမွာ မီးစြဲလုလု။

အဂုေတာ့ သူကိုယ္တိုင္က ေဒၿခံ၀င္းႀကီးထဲသို႔ ေရာက္နီယာေလ။ ၀က္ျဖစ္ၿပီးမွေတာ့ ခ်ီးကို ႐ြံနီလို႔မရ။ သူေရ သူ႔လူဟိရာခံုကို မ်က္စိသန္းၾကည့္လိုက္ေတ။ သူ႔လူကား ၿခံေထာင့္တစ္နီရာက ခံု၀ိုင္းေခ်တစ္ခုမွာ တစ္ေယာက္တည္း ဂုတ္က်က်နန္႔ ထိုင္နီပါယင့္။ သူ သူ႔လူဟိရာ ၿခံေထာင့္က ခံု၀ိုင္းေခ်သို႔ လားထိုင္လိုက္ ေတ။

သူ႔လူေရ သူ႔ကိုျမင္စြာနန္႔ တအံ့တၾသ ျဖစ္လားခပံုက်ေရ။ နီရဲစူး႐ွနီေရ မ်က္လံုးစံုနန္႔ သူ႔ကို စိစိစပ္စပ္ စိုက္ၾကည့္နီေရ။ သူေရ သူ႔လူကို ၿပံဳးျပလိုက္ေတ။ သူ႔လူေရ ခြက္ထဲက လက္က်န္ေခ်ကို ေမာ့ေသာက္လုိက္ ၿပီးေက ေဂါင္းကိုခါယမ္းပနာ သူ႔ကို စိစိစပ္စပ္ ၾကည့္ျပန္ေရ။

'႐ိုးသက္ မင္းငါ့ကို မွတ္လို႔မရလား သူငယ္ခ်င္း'

သူ႔လူေရ သူ႔ကို စိစိစပ္စပ္ ၾကည့္ပနာ-

'ငါ မင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာကို မွတ္လို႔ရေရေ၀ သူငယ္ခ်င္း။ ငါမင္းကို ၾကည့္နီစြာက အရက္ကိုထားလိုက္ ဆီးလိပ္နံ႔ကိုေတာင္ မခံႏိုင္ေရ မင္းက ေဒနီရာသို႔လာေရဆိုစြာကို ငါအံ့ၾသနီလို႔၊ မင္း တိုးေ၀ခိုင္ ဟုတ္ကား ဟုတ္ယင့္လားလို႔ ငါေတြးပနာ ၾကည့္နီမိစြာ'

'ဟုတ္ေတ သူငယ္ခ်င္း။ ငါ အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံရဖို႔ဆိုေက ေဒနီရာသို႔ မလာခ်င္စြာကေတာ့ အမွန္ပါေ၀။ ယေကေလ့ ငါတိြခ်င္ေရ မင္းက ရက္ျပတ္ ေဒအိမ္၊ ေဒၿခံ၊ ေဒဆိုင္ထဲမွာ ဟိနီေရလို႔ ၾကားသိရလို႔ ငါ အေရာက္ပါလတ္စြာ။ မင္းရာ လက္ခံဖို႔ဆိုေက ငါမင္းကို စကားတိ အမ်ားႀကီးေျပာစရာဟိေရေ၀ သူငယ္ ခ်င္း။ ေဒနိေတာ့ ငါကိုယ္တိုင္ ၀ိုင္းထိုင္မွ ျဖစ္ဖို႔ထင္ေရေ၀။ ေနာက္ထပ္ တစ္လံုးေလာက္ မွာလိုက္ သူငယ္ခ်င္း။ ႏိုင္သေလာက္ ခ်ၾကည့္ဖို႔နန္႔ရာ။ ေျပာယင္း ေဟာယင္းပ။'

သူ႔စကားေၾကာင့္ သူ႔လူ တစ္ခုခုကို နားေထာင္ရ ခက္လားပံုက်ေရ။

'မင္း မွားနီယာေ၀ သူငယ္ခ်င္း တိုးေ၀ခိုင္။ ဆီးလိပ္နံ႔ကိုေတာင္ မခံႏိုင္ေရမင္းက ငါ့အတြက္နန္႔ အရက္ မေသာက္ရေလ။ ငါ့အတြက္ေၾကာင့္ရာ မင္း အရက္ေသာက္ရေရဆိုေက ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းအေပၚမွာ ငါ့ေလာက္မိုက္မဲေရလူ ေလာကမွာ ဟိဖို႔သိမ့္လား သူငယ္ခ်င္း။ ဇာျဖစ္ျဖစ္ မင္း ငါ့ေၾကာင့္ လံုး၀ အရက္ မေသာက္ရ တိုးေ၀ခိုင္။'

သူ႔လူေရ ေျပာယင္းဆိုယင္းပင္ သူ႔လက္ထဲက ဖန္ခြက္ေခ်နန္႔ အရက္ပုလင္းကို ခံု၀ိုင္းေခ်ေအာက္သို႔ ထိုး သြင္းထားလိုက္ေတ။ ၿပီးေက ဆက္ေျပာျပန္ေရ။

'တိုးေ၀ခိုင္၊ မင္းေျပာခ်င္ေရဆိုေရ စကားလံုးတိကုိ ငါ အားလံုးသိေရ။ နားလည္ေရေ၀ သူငယ္ခ်င္း။ ငါ လက္ေလ့ လက္ခံေရ။ ယေကေလ့ အဂုေတာ့ ငါ့ရင္မွာ မီးေတာက္နီေရေ၀ သူငယ္ခ်င္း။ ငါ အလူးအလဲ ခံစားနီရေရ။ ငါ ဇာေလာက္ထိ ခံစားနီရေရဆိုစြာကို မင္းအသိဆံုးပါေ၀ သူငယ္ခ်င္း။ ယင္းေၾကာင့္ ငါေလ--- ေဒအရာက္ကို ေသာက္လိုက္ၿပီးမွ --- '

ေျပာယင္းပင္ သူ႔လူ၏ မ်က္၀န္းအိမ္ထဲက မ်က္ရည္စက္႐ို႕ လူးလိမ့္စီးက်လာပါေရ။ အသည္းကပြဲ မင္းသား ႀကီး သူ႔လူကိုသူ ကိုယ္ခ်င္းစာမိစြာေတာ့ အမွန္ပါ။ ေျပာရဖို႔ဆိုေက သူ႔လူနန္႔ မသြယ္ဇင္ၿဖိဳး႐ို႕ ဇာတ္လမ္း ျဖစ္လာေအာင္ အဓိက စီစဥ္ဖန္တီးပီးခသူေလ့ သူပင္မဟုတ္ပါလား။ ယေကေလ့ သူ႔လူ႐ို႕ႏွစ္ေယာက္၏ ဇာတ္လမ္းတြဲကား အခန္းမဆက္ဘဲ ေဒပံုစံမ်ဳိးနန္႔ ျပတ္လားလိမ့္ေမလို႔ သူကိုယ္တိုင္က လံုး၀ေမွ်ာ္လင့္ မထားခ။

ေၾသာ္...
အခ်စ္ဆိုစြာ
အႏုအလွ
သမုဒယ႐ို႕
မံုဟဖူးပြင့္ရာ
အျဖဴလႊာဆံုး ပန္းေခ်တစ္ပြင့္လတ္။
အဂုေတာ့
အခ်စ္ဆိုစြာ
တြယ္ရာမ့ဲ ပန္းေခ်တစ္ပြင့္လတ္။
ပကာသနလီႏွင္ရာ ႐ြင့္ပါ
အသည္းႏႊာေရ
သတင္းရီေသာက္ တစ္ခုရာေထာ။

အေတြးကိုယ္စီ ပ်ံ႕႐ြင့္ယင္း၊ ခန္းေျခာက္နီေရ သူနန္႔ သူ႔လူ႐ို႕၏ စကား၀ိုင္းကို သူျပန္လို႔ အသက္သြင္းလိုက္ ေတ။

'သူငယ္ခ်င္း၊ မင္းကို ငါတစ္ခု မီးေမႏွမ္း'

သူ႔လူေရ သူ႔ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ပနာ စိတ္၀င္စားကြန္နန္႔ ေဂါင္းညိတ္ျပန္ေရ။

'မင္းရင္ထဲမွာ ခံစားနီရေရ ခံစားခ်က္တိစြာ ေဒအရက္ကို ေသာက္ပစ္လိုက္စြာနန္႔ ေပ်ာက္လားခေရပိုင္ တိြေရလား သူငယ္ခ်င္း'

သူ႔လူကား ခ်က္ခ်င္းပင္ မဆိုင္းမတြနန္႔ ျပန္ေျဖပါေရ။

'ဇာပိုင္ မီးလိုက္စြာေလ့ေ၀ သူငယ္ခ်င္း။ ေဒအရက္တစ္က်ဳိက္ ငါ့ရင္ထဲကို ေရာက္လာတိုင္းေလ ငါ့ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေ၀ဒနာမီးတိစြာ ပိုၿပီးေကေတာင္ ေပါက္ကြဲလာေရပိုင္ ခံစားရေရ သူငယ္ခ်င္း။ ယေကေလ့ ခက္စြာက ငါကိုယ္တိုင္က ယင္းပိုင္ေပါက္ကြဲလာမွ၊ အလူးအလဲ တိြလာၿပီးမွ နီလို႔ထိုင္လို႔ ရေရပိုင္၊ ေၾကနပ္ေတပိုင္ ခံစားရေရေ၀ သူငယ္ခ်င္း။ မင္းေျပာေရပုိင္ မိန္႔ေပ်ာက္ပစ္လိုက္ဖို႔ ဆိုစြာကေတာ့ ၀ီးေရေ၀ သူငယ္ခ်င္း၊ ၀ီးေရ'

သူ႔လူစကားအဆံုးမွာ သူ ဆက္ေျပာလိုက္ေတ။

'ဟုတ္ယာ သူငယ္ခ်င္း။ ယင္းပိုင္ဆိုေက ေဒအရက္ေသာက္ရစြာေရ မင္းအတြက္ တစ္ခုေလ့ အက်ဳိးမထူး စြာကေတာ့ ေသခ်ာေရ။ ဇာျဖစ္လို႔ေလ့ဆိုေက ေဒအရက္ကို ေသာက္လို႔ မင္းရင္ထဲက အလူးအလဲ ခံစားနီရေရ ေ၀ဒနာေလ့မေပ်ာက္၊ အိမ္က မင္းအမိနန္႔ မင္းညီမေခ်႐ို႕ေလ့ စိတ္ဆင္းရဲရ၊ ၾကာၾကာရာ ေသာက္လာေက မင္းကိုင္တိုင္က ပတ္၀န္းက်င္မွာ ကိုယ့္ေဖ့သာနန္႔ကိုယ္ အက့ဲရဲ႕ခံရ၊ လက္ညွိဳးထိုး ခံလာ ရဖို႔စြာေလ့ က်ိန္းသီေရ'

'တစ္ဖက္မွာ မင္းေဒပိုင္ေပါက္ကြဲနီလို႔ကား မင္းရည္းစား၊ မင္းခ်စ္သူ သြယ္ဇင္ၿဖိဳး ျပန္လာဖို႔သိမ့္လား။ ျပန္ လာေရထားအံုးသိမ့္။ သားလင္ရၿပီး မ,မ တစ္ေယာက္ကို မင္းလက္ခံႏိုင္ဖို႔ပိုင္ကား တိြေရလား'

ေဒအခ်က္မွာေတာ့ သူ႔လူ ခ်က္ခ်င္းပင္ ၀င္ေျပာေရ။

'အူး၊ သားလင္ရၿပီးေရ မ,မတစ္ေယာက္ကို ငါဇာပိုင္လက္ခံႏိုင္ဖို႔ေလ့ သူငယ္ခ်င္း။ ငါ့သိကၡာကို ဇာမွာ ထားပစ္ခီဖို႔ေရာင္။'

'ေအး ဟုတ္ယာ။ ယင္းပိုင္ဆိုေက သိကၡာတရားကို အၿမဲတမ္း ေစာင့္ထိန္းနီေရ မင္းစြာ ေဒနိခါမွ ဇာမဟုတ္ ေတ ကိစၥတစ္ခုအတြက္ မင္းတန္ဖိုးထားေရ ယင္း သိကၡာတရားကို "အရက္သမား"၊ "ဘ၀ပ်က္" ဆိုေရ နာမည္ဆိုးနန္႔ လဲပစ္ဖို႔ယာလား။ ေျပာရဖို႔ဆိုေက လံုး၀ျဖစ္မလာႏိုင္မွန္းေလ့ သိနီယင္းနန္႔ ယင္းခ်င့္ကိုမွ အသိစိတ္ထဲမွာ စြဲလို႔ ရင္ဘတ္ထဲက ဖယ္မထုတ္ႏုိင္ဆိုစြာေရ ငါ့အျမင္မွာေတာ့ လံဳး၀သဘာ၀မက်ေ၀ သူငယ္ခ်င္း။ ေဒေလာက္ထိ နီေလ့ထြက္တုန္း ဓါးေလ့ထက္တုန္းမွာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေခ် တစ္ခုနန္႔ အခ်ိန္ထိုင္ျဖဳန္းနီစြာေရ မင္းဘ၀ကိုမင္း လက္ေျမွာက္အ႐ွံဳးပီးနီစြာနန္႔ တတူရာ။ ႐ိုးသက္ မင္းအတြက္ ႐ီြးခ်ယ္စရာ လမ္းေၾကာင္းတိ အမ်ားႀကီး ဟိသိမ့္ေရေ၀ သူငယ္ခ်င္း'

သူ႔လူကား သူေျပာသမွ်ကို နား႐ြက္မခတ္ နားေထာင္နီပါေရ။ သူေလ့ သူ ဖတ္ဖူး၊ မွတ္ဖူးသမွ်ကို သူ႔လူ သေဘာေပါက္ လက္ခံလာေအာင္ သန္ခန္းစာ အမ်ဳိးမ်ဳိးနန္႔ ေျပာျပနီမိေရ။ စကားဆိုစြာကေလ့ နားေထာင္ ေရလူ စိတ္၀င္စားမွဳဟိမွ လက္ခံမွဳဟိမွရာ ေျပာရက်ဳိးနပ္ေတ မဟုတ္ပါလား။

"ငါ့စိတ္"

ၿမီကိုခ်စ္လို႔ တီျဖစ္ခ်င္ျဖစ္

တိုင္းတစ္ပါးကၽြန္ ငါမခံပါ။

တတ္စြမ္းပညာ ကိုယ့္ခႏၶာနန္႔

လျခမ္းသံစဥ္ ၿဗိန္းေစာင္ၿမိဳင္ေအာင္

ငါ တစ္လမ္းက ပါ၀င္မည္။

႐ိုးသက္

တစ္ခ်ိန္ခါက အမ်ဳိးသားအားမာန္အျပည့္နန္႔ ေျပာဖူး၊ဆိုဖူး၊ ရီးခဖူးေရ ႐ိုးသက္တစ္ေယာက္ ေဒနိခါ သူတတ္ ထားေရပညာနန္႔ သူခ်စ္ေတ သူ႔ေဒသ၏ မညီမွ်မွဳေၾကာင့္လား၊ မဟုတ္ေကေလ့ လူ႔သဘာ၀က ထုႏွက္ ႐ိုက္ခတ္လိုက္ေတ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္တိေၾကာင့္လားေတာ့ မေျပာတတ္။ ႀကံဳခ တိြခ ဘ၀အနာတရတိကို အံခဲယင္း၊ သူနန္႔ သူ႔အမိ၊ သူ႔ညီမေခ်႐ို႕၏ အနာဂတ္ကာလ လွပဖို႔ဆိုေရ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ေနာင္းေနာင္း ကိုင္ပနာ ရီျခား ၿမီျခား တုိင္းတစ္ပါးဆိုေရ ထိုးအ၀ီးတစ္နီရာသို႔ ေတာင္ပံသပ္ပနာ ၿခီစံုပစ္ထြက္ခြာလားပါေရ။

သူကေတာ့ သူ႔လူ ႐ိုးသက္အတြက္ အားတက္နီမိေရ။ သူ႔လူ၏ မိခင္ႀကီးနန္႔ ညီမေခ်႐ို႕၏ ပါးျပင္မွာကား စိတ္ႏုတတ္ေတ မိန္းမသားတိ ျဖစ္လို႔လားေတာ့ မေျပာတတ္။ ပုလဲဥမ်က္ရည္႐ို႕ လူးလိမ့္စီးက်လို႔။ သူ႔လူ၏ မ်က္၀န္းအိမ္ထဲမွာပင္ ႀကီကြဲရိပ္တိ သန္းနီေရ။ သူ႔လူေရ အညင္သာဆံုး စကားလံုးတိနန္႔ သူ႔မိခင္ႀကီးနန႔္ သူ၏ ညီမေခ်႐ို႕ကို ႏွဳတ္ဆက္ပါေရ။ ၿပီးေက သူ႔ကို ႏွဳတ္ဆက္ေတ။

'တိုးေ၀ခိုင္၊ ငါ မင္းကို ေကာင္းေကာင္းေက်းဇူးတင္ေရေ၀ သူငယ္ခ်င္း။ မင္းေရ ငါ့အတြက္ သူငယ္ခ်င္း ေကာင္း တစ္ေယာက္ပီသေရ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေပၚမွာ ထားသင့္ထားအပ္ေတ စိတ္ထားမ်ဳိး မင္း မွာ ဟိေရအတြက္ေလ့ ငါ မင္းစိတ္ထားကို ေကာင္းေကာင္းေလးစားမိေရ သူငယ္ခ်င္း။ မင္းရာ လမ္းမျပခ ေက ငါစြာ အေတာင္ဟိယင္းနန္႔ ေတာင္က်ဳိးငွက္တစ္ေကာင္ ျဖစ္နီဖို႔စြာ က်ိန္းသီေရ။ ေဒနိခါ ငါေရ အေၾကာင္းမခိုင္လုိ႔ အဖရခိုင္ကို ခြဲခြာလားရေကေလ့ ဘ၀ေရာင္စဥ္နန္႔ တုိက္ဆိုင္ေရတစ္နိ ငါခ်စ္ေတ အဖၿမီသို႔ ေတာင္ပံ ဇကုန္သပ္လို႔ ပ်ံလာဖို႔ဆုိစြာေတာ့ မင္းယံုပါ။ ငါ ရီးဖူးခေရ ကဗ်ာအတုိင္းပ သူငယ္ခ်င္း။ ငါ မင္းကို လက္ေဆာင္ပီးစရာေလ့ တစ္ခုဟိသိေရ။ တန္ဖုိးပင္ နည္းေကေလ့ ငါ ထာ၀ရ သိမ္းဆည္းထားခစြာပါ။'

သူ႔လူေရ အကၤ်ီအိတ္ကပ္ထဲက ထိုလက္ေဆာင္ကို ထုတ္ယူပနာ သူ႔ကို ပီးေရ။ သူေရ သူ႔လူပါးကပီးေရ လက္ေဆာင္ေခ်ကို စိတ္၀င္တစားနန္႔ ဂ႐ုတစိုက္ ၾကည့္မိေရ။ မ်က္ႏွာတစ္ဖက္မွာ သိရ၀စၦ ဒဂၤါးတံဆိပ္ ပါၿပီးေက အျခားမ်က္ႏွာတစ္ဖက္မွာကား ေသသပ္လွပေရ အိမ္တစ္ေဆာင္နန္႔ "အိမ္ႀကီးရခိုင္သို႔ အမွတ္ တရ"လို႔ ရီးထိုးထားေရ စာတန္းေခ်ပါ ေသာ့တြဲတစ္ခုပင္ ျဖစ္ပါေရ။ သူ ေသာ့တြဲေခ်ကို တယုတယနန္႔ နမ္း႐ွိဳက္လိုက္ေတ။ ၿပီးေက လက္ျပႏွဳတ္ဆက္ ထြက္ခြာလားေရ သူ႔လူကို တမိတေမာနန္႔ ေငးေမာၾကည့္နီ မိေရ။

'ဆရာ ျပန္ကတ္ပါဖို႔ယာ'

သူ႔လူ၏ ညၽြေခ်၊ သူ႔တပည့္မ ႏွင္းႏုခိုင္ ေျပာလာၿပီးမွ သူ အၾကည့္လႊဲလိုက္ေတ။

'ေအး၊ ျပန္ကတ္ဖို႔မဟုတ္တာ ႏွင္းႏုခိုင္'

သူ၏စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူ႔လူ ႐ိုးသက္တစ္ေယာက္ ေရာက္လီရာမွာ ခလုတ္မထိ စူးမၿငိဘဲ ဘ၀၏ေအာင္ျမင္ မွဳ သရဖူကို အယင္ဆံုး ဆြတ္ခူးႏုိင္ပါစီလို႔ အိမ္ျပန္လမ္းတေလွ်ာက္ အေခါက္ေခါက္ ဆုေတာင္း နီမိေရ။

နီဘုန္းသြန္းေ၀

ေအာင္တံခြန္ ၀ံသရကၡိတ မဂၢဇင္း အတြဲ(၅)၊ အမွတ္(၃) မွ-