မဟာလူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒကို ခ်ဥ္းကပ္ၾကည့္ျခင္း

ခိုင္လင္း (ေမဃ၀တီ)

မဟာလူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒဆိုတာ ျမန္မာေတြဟာ ျမင့္ျမတ္တယ္လို႕ က်ေနာ့္ရဲ့ ေဆာင္းပါးမွာ လံုး၀ (လံုး၀) မသံုးပါ ။ 

တခ်ိဳ႕ကလည္း  ျမင့္ျမတ္ျခင္းလို ့ နားလည္သြား တတ္သလို ရွမ္း နဲ ့ ျမန္မာ ေတြ ့တဲ့အခါ ျမန္မာက ရွမ္းကို ငါက နံပါတ္တစ္ျဖစ္တယ္ ျမင့္ျမတ္တယ္ မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ပံုစံ မ်ိဳးကို မဆိုလိုဘူး။ 

လူထုထဲမွာ ရွမ္း၊ ရခိုင္၊ ျမန္မာ တခရီးထဲ သြားႏိုင္ျခင္းေတြကို ေထာက္ျပၾကသလို အဲဒီလူေတြနဲ ့ တန္းတူ ပူးေပါင္း ေနထိုင္ျခင္းေတြ ကိုလည္း ေထာက္ျပ ၾကပါတယ္ ။ 

အဲဒီလို ႏိုင္ငံေရးနယ္နဲ ့ ကင္းကြာတဲ့ အျမင္ေတြ ရွိျခင္းဟာ မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒရဲ့ ေအာင္ျမင္မႈ တရပ္လည္း ျဖစ္တယ္။

ဒီေဆာင္းပါးဟာလည္း အခန္းဆက္ေရးရန္ မရည္ရြယ္ေသာ္လည္း မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒ အေပၚ ထိေတြ ့ ဖူးသေလာက္ ေျပာၾက ဆိုၾက ေရးၾက ေဆြးေႏြးၾက တာေတြကို ၾကားသိ လာရတဲ့အခါ မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒရဲ႕ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္ကို ရွင္းျပရန္ လိုအပ္လာတယ္ ။ 

တခ်ိဳ႕ကလည္း မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒ ဆိုတာနဲ ့ ေဆာင္းပါးကို မဖတ္ေတာ့ဘူး တခါတည္း ကုန္းဆဲတာကို ေတြ ့ရတယ္။ 

ဒါကလည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္က တန္းတူေရးအေပၚ နားမလည္တာေတြလည္း ရွိၾကတာ ေတြ ့တယ္ ။

မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒ လႊမ္းမိုးေရးနဲ ့တန္းတူေရးဟာ ဆန္ ့က်င္ဘက္ ျဖစ္သလို အဲဒီ ႏွစ္ခုဟာ အၿမဲတမ္း ပဋိပကၡအသြင္ကို ေဆာင္ေနတာ ျဖစ္တယ္။ မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒနဲ ့တန္းတူေရးကို တၿပိဳင္နက္တည္း ေဖာ္ေဆာင္လို ့မရတဲ့ သေဘာပါ။

မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒကို က်င့္သံုးရင္ တန္းတူေရးဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး။ 

ထို ့အတူ ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူေရးကို က်င့္သံုးရင္ မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒဆိုတာ မရွိေတာ့ျပန္ဘူး။ တန္းတူေရးကို စာဖတ္သူေတြ ပိုမိုရွင္းလင္းေအာင္ (ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူေရး) လို ့ အမ်ားအားျဖင့္ သံုးစြဲျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူေရးဟာ မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒ လႊမ္းမိုးေရး အယူအဆရဲ့ ဆန္႕က်င္ဘက္ပါ။

ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူေရးကို အခ်ိဳ႕က အလြယ္တကူ သံုးစြဲၾကသလို တန္းတူေရးကို လက္ခံ ယံုၾကည္ေၾကာင္း ဗမာ ေခါင္းေဆာင္အခ်ိဳ႕ သံုးစြဲတာကို ေတြ႕သလို တန္းတူေရးရဲ့ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုမႈနဲ႕ လက္ခံ ယံုၾကည္မႈေတြဟာလည္း ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ မြန္၊ ကရင္ စတဲ့ အမ်ိဳးသားေတြေျပာတဲ့ တန္းတူေရး တထပ္တည္း က်ရဲ႕လားဆိုတာ ဆန္းစစ္စရာ လိုပါလိမ့္မယ္။ အရွင္းဆံုးေျပာရရင္  မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒကို ပစ္ပယ္လိုက္ရင္ ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူေရးလို ့ေျပာႏိုင္တယ္။

ဗမာျပည္နယ္ဟာ အျခား ျပည္နယ္ေတြလို ျပည္နယ္တခု အျဖစ္ဖြဲ႕စည္းၿပီး ညီမွ်တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ အေရအတြက္ ေစလႊတ္ၿပီး အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ ဖြဲ႕စည္းျခင္းမ်ိဳးဟာ ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူေရးျဖစ္ပါတယ္။ အစြန္းေရာက္ ဗမာအမ်ိဳးသားေရး ၀ါဒီအခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒီကိစၥကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျငင္းဆို ၾကပါတယ္။  

တဖန္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္နဲ ့ အထက္က ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသား လႊတ္ေတာ္မ်ိဳးကို အာဏာတူ ေပးထားျခင္းမ်ိဳးဟာလည္း ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူေရး ျဖစ္ပါတယ္။ 

အဲဒီ အေျခခံ ႏွစ္ခ်က္ဟာ မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒရဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္ပါ။ 

မဟာလူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒကို ဗမာ အမ်ိဳးသားတိုင္း လက္ခံ ယံုၾကည္တာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။

ဆိုေတာ့ မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒလႊမ္းမိုးေရး အယူရွိသူေတြလို႕ သံုးႏႈန္းျခင္းဟာ ျမန္မာေတြ အားလံုးကို မုန္းတီးျခင္း၊ ဆန္႕က်င္ျခင္းလို ့ မယူဆေစလိုဘူး။

ေခတ္သစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒ လႊမ္းမိုးေရးကို မလိုလားတဲ့၊ ဆန္႕က်င္တဲ့ ဗမာအမ်ိဳးသားေတြ ရွိၾကပါတယ္။ 

မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒ လႊမ္းမိုးေရးကို ဆန္႕က်င္သူေတြကေတာ့ ဦးေအာင္ဆန္းနဲ႕ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္စတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ထင္ရွားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြအျဖစ္ ညႊန္းဆို ရမွာျဖစ္တယ္ ။
ဒါေၾကာင့္ ဗမာ အမ်ိဳးသားေတြထဲမွာ မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒ လႊမ္းမိုးေရးအုပ္စုနဲ႕ မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒ လႊမ္းမိုးေရးကို လက္မခံဘဲ ျငင္းပယ္ေလ့ရွိတဲ့ အုပ္စုေတြဟာ ေခတ္သစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ကတည္းက တည္ရွိလာခဲ့တာ ယေန႕အခ်ိန္ထိ တည္ရွိေနဆဲ ရွင္သန္ေနဆဲ ျဖစ္တယ္။ 

ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူေရးရဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္ဟာ မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒ ျဖစ္သလို မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒရဲ့ ဆန္႕က်င္ဘက္ဟာလည္း ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူေရး ျဖစ္ျပန္တယ္။

မဟာလူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒကို အက်ဥ္းခ်ံဳး အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုရရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အစိုးရလုပ္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားဟာ ဗမာေတြ ျဖစ္ရမယ္ ဆိုတာပါပဲ ။ 

ဆိုလိုတာက တကယ့္ အဆံုးအျဖတ္ေတြကို ဆံုးျဖတ္ေပးမယ့္သူေတြဟာ ဗမာ အမ်ိဳးသားေတြ ျဖစ္ေနသလို လူၾကား ေကာင္းေအာင္ ဒီမိုကေရစီစနစ္အရ အဆံုးအျဖတ္ေတြ ေပးရတဲ့ကာလမ်ိဳးမွာလည္း ဗမာအမ်ိဳးသားေတြက မဲျဖင့္ အႏိုင္ယူႏိုင္ေအာင္ ဖြဲ႕စည္းပံုမွာ ေရးဆြဲထားၿပီး ျဖစ္တယ္။

ဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးေတြကို က်န္ အမ်ိဳးသားေတြ မျဖစ္သင့္ဘူးလို႕ ျမင္တယ္။

အဲဒီလို ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒမွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစားဟာ ဗမာ အမ်ိဳးသားေတြ ျဖစ္ေနျခင္းကို မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒလို႕ ေျပာဆိုၾကတာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအေျခအေနမ်ိဳးကို မွ်တတဲ့၊ သဟဇာတျဖစ္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းလိုတဲ့ ဗမာ အမ်ိဳးသားေတြကေတာ့ လက္မခံပါဘူး။ 

ေခတ္သစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တည္ၿငိမ္ ေအးခ်မ္းတဲ့ (ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့) ႏိုင္ငံ တည္ေဆာက္မယ္ ဆိုရင္ အဲဒီလို မညီမမွ်တဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံု ေရးဆြဲျပဌာန္းျခင္းကို ေရွာင္ရွား သင့္တယ္လို ့ ေထာက္ျပ လာၾကတယ္။ ဆိုေတာ့ ကရင္၊ မြန္၊ ရွမ္းစတဲ့ အမ်ိဳးသားေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲေတြ၊ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲေတြနဲ႕ တိုက္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္း (ရင္းျမစ္) ဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒမွာ ဗမာ အမ်ိဳးသားလႊမ္းမိုးေရးကို အေျခခံ ေရးဆြဲထားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ရဲရဲႀကီး ေျပာရဲတယ္။ 

ဒီေနရာမွာ အရည္အခ်င္း အလိုက္ သမၼတျဖစ္ျခင္း၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္ျခင္းေတြကို မညႊန္းလိုပါဘူး။

ေခတ္သစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တည္ရွိခဲ့ဖူးတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ သံုးခု စလံုးကို ေယဘုယ် အားျဖင့္ ေလ့လာၾကည့္ရင္ လႊတ္ေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပံုေတြမွာ ဗမာ အမ်ိဳးသားေတြနဲ႕ က်န္အမ်ိဳးသားေတြ အခ်ိဳးအစား မညီမွ်ေအာင္ ဖြဲ႕စည္းထားတာကို ေတြ႕ရမယ္။

(၁၉၄၇) ခု ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံုမွာ ျပည္နယ္ ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အမ်ိဳးသား လႊတ္ေတာ္ဟာလည္း ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ေလာက္ အာဏာ မရွိပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ ျပည္နယ္ေတြက အခ်ိဳးညီစြာ ကိုယ္စားျပဳခြင့္ မေပးျခင္းကိုလည္း (၂၀၀၈) ဖြဲ ့စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အထိ သယ္ယူလာတာကို ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္တယ္။ 

ထို ့အတူ ကရင္၊ ကခ်င္၊ ရွမ္း၊ မြန္ စတဲ့ အမ်ိဳးသားေတြကို ျပည္နယ္တခုစီ ဖြဲ႕စည္းထားၿပီး ဗမာ အမ်ိဳးသားျပည္နယ္ မဖြဲ႕စည္းဘဲ ဗဟိုအစိုးရနဲ႕ တြဲဘက္ထားျခင္းဟာလည္း မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒ လႊမ္းမိုးေရးကို ပံုေဖာ္ထားျခင္းသာ ျဖစ္တယ္လို႕ ေထာက္ျပၾကပါတယ္။  အျခားျပည္နယ္ေတြ တက်ပ္ရတဲ့အခါ ဗမာအမ်ိဳးသားေတြက တိုင္း (၇) ခုအတြက္ (၇) က်ပ္ရမွာျဖစ္တယ္။ တကယ္လို႕မ်ား အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္နဲ႕ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ကိုလည္း အာဏာတူ ေပးထားၿပီး ျပည္ေထာင္စု အစိုးရက လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္စလံုးကို အာမခံသည့္ တိုင္ေအာင္ လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ဒီမိုကေရစီစနစ္အရ မဲခြဲဆံုးျဖတ္ရင္လည္း အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္မွာ ရွမ္းအမ်ိဳးသားေတြရဲ့ ေထာက္ခံမဲကို တိုင္း (၇) တိုင္း မဲ (၇) ခုပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ဗမာ အမ်ိဳးသားေတြက အႏိုင္ ရႏိုင္သလို မြန္၊ ကရင္၊ ကခ်င္ စတဲ့ အမ်ိဳးသားေတြကလည္း ရွမ္းအမ်ိဳးသားေတြရဲ့ အဆိုကို ေထာက္ခံသည့္ တိုင္ေအာင္ မဲအေရအတြက္ ညီမွ်ေနမွာ ျဖစ္တယ္။ 

အဲဒီလို ေရးဆြဲထားတဲ့ ျပဌာန္းထားတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒဟာ မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒကို ပံုေဖာ္ ထားတာျဖစ္တယ္လို ့ ေထာက္ျပ ၾကတာျဖစ္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ အာဏာရွင္စနစ္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းၿပီး ဒီမိုကေရစီ ထြန္းကားရံုနဲ ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ လြတ္လပ္ေရးနဲ႕ အတူ ေမြးဖြားလာတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ကို ၿငိမ္းသတ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္သလို အာဏာရွင္ မရွိျခင္းနဲ ့ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္ တည္ေဆာက္ျခင္းဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေျဖမဟုတ္ဘူးလို ့ ေျပာခ်င္တယ္။ 

ဆိုေတာ့ ရွမ္း၊ မြန္၊ ကရင္၊ ကခ်င္၊ ရခိုင္စတဲ့ အမ်ိဳးသားေတြရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ ျပဌာန္းခြင့္နဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူေရးကို ထည့္စဥ္းစားရမွာ ျဖစ္တယ္။ 

ဒါက ပကတိ တည္ရွိေနတဲ့ အေနအထားေတြပါ။ 

ကိုယ္ပိုင္ ျပဌာန္းခြင့္နဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူေရးကို အေျခခံတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒဟာ ေခတ္သစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အေျဖေကာင္းတခုပါ။

ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအ ရတန္းတူေရးေတြကို ေျပာၾက ဆိုၾက တိုက္ပြဲ၀င္ၾကရင္ မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒ လႊမ္းမိုးေရး (သို႕မဟုတ္) ပဥၥမ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ထူေထာင္ခ်င္တဲ့ ဗမာအမ်ိဳးသားေတြက ခါးခါးသီးသီး ျငင္းဆိုၾကၿပီး က်ဥ္းေျမာင္းေသာ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒီေတြ၊ လူမ်ိဳးစြဲ ရွိသူေတြအျဖစ္ ျပန္လည္ ထိုးႏွက္ၾကတာေတြကို ေတြ႕ရပါတယ္။

တကယ္တမ္း နက္နက္နဲနဲ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ေခတ္သစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဗမာျပည္ကို ျပည္နယ္ တခုအျဖစ္ ဖြဲ႕စည္းၿပီး ကိုယ္ပိုင္ ျပဌာန္းခြင့္ရွိတဲ့ ျပည္နယ္ေတြ အျဖစ္ ဖန္တီးၿပီး ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူခြင့္ အေျခခံေတြနဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ကို တည္ေဆာက္ျခင္းဟာ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အျမင္လား (သို႕မဟုတ္) ျပည္နယ္ေတြကို ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူခြင့္ေတြ မေပးဘဲ ဗမာ အမ်ိဳးသားေတြက အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းမွာ လႊမ္းမိုး ေနရာ ယူထားျခင္းမ်ိဳးဟာ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အျမင္လားဆိုတာ သဘာ၀ က်က် စဥ္းစားဖို ့လိုအပ္ပါတယ္။

ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ မြန္၊ ရခိုင္၊ ကရင္ စတဲ့ အမ်ိဳးသားေတြကို ကိုယ္ပိုင္ ျပဌာန္းခြင့္နဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူေရး ကင္းမဲ့တဲ့ ျပည္နယ္ေတြ ဖန္တီးၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းမွာ  ဗမာအမ်ိဳးသားေတြ လႊမ္းမိုးရမယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆရွိတဲ့ ဗမာအမ်ိဳးသားေတြနဲ႕ အဲဒီ အယူအဆကို လံုး၀ လက္မခံတဲ့ ဗမာ အမ်ိဳးသားေတြ ဆိုၿပီး တည္ရွိလာခဲ့တာ  လြတ္လပ္ေရး အႀကိဳကာလကပင္ ကေန႕အခ်ိန္ထိပဲ ျဖစ္တယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းမွာ ဗမာ အမ်ိဳးသား ႀကီးစိုးေရးမူကို တပ္မေတာ္ ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္ေတြက တစိုက္ မတ္မတ္ လုပ္လာခဲ့ျခင္း အေပၚမွာ တပ္မေတာ္ ႀကီးစိုးေရးတို႕၊ အာဏာရွင္စနစ္တို႕ စသည္ျဖင့္  လႊဲမွားတဲ့ အျမင္ေတြ ထင္က်န္ ရစ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။

ဒါေၾကာင့္  အရင္ေရာ အခုေရာ ေျပာခ်င္တာက တပ္မေတာ္ ႀကီးစိုးေရးတို႕၊ အာဏာရွင္စနစ္ တည္တံ့ေရးတို႕ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ျပင္းထန္တဲ့ ဗမာ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ ရွိေနတယ္ဆိုတာ ေျပာခ်င္တယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းမွာ ဗမာ အမ်ိဳးသားမ်ား လႊမ္းမိုးေရး အယူအဆကို သာမန္လူေတြ နားလည္ေအာင္ ႀကံစည္ ေျပာဆိုရာက မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒ လႊမ္းမိုးေရး ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရ ေပၚလာတာ ျဖစ္တယ္။

အာဏာရွင္စနစ္လို႕ ျမင္လာတဲ့အခါ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ က်င္းပေပးရင္း အာဏာရွင္စနစ္ မဟုတ္ေၾကာင္း သက္ေသျပကာ ေရြးေကာက္ပြဲေတြနဲ႕ အသြင္ ေျပာင္းေပးခဲ့ေပမယ့္  ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒမွာေတာ့ ဗမာ အမ်ိဳးသားလႊမ္းမိုးေရးကိုပဲ ဦးတည္ ေရးဆြဲခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။

(၁၉၇၄ နဲ႕ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံု) ဆိုေတာ့ တရားမွ်တေရးနဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုလားတဲ့ ဗမာ အမ်ိဳးသားေတြကေတာ့ လြတ္လပ္ေရး အႀကိဳကာလကပင္ ယေန႕အခ်ိန္ထိ အဲဒီအယူအဆကို ျငင္းပယ္ ခဲ့ၾကပါတယ္။

(၁၉၇၄) ရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပံုဟာ ျပည္တြင္းစစ္ကို ပိုမို ေတာက္ေလာင္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့သလို ယခု (၂၀၀၈) ဖြဲ႕စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒဟာလည္း ျပည္တြင္းစစ္ အရွိန္ျမႇင့္တင္ေရးကို တြန္းပို႕သလို ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ 

ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္နဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူေရးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကတဲ့ မြန္၊ ကရင္၊ ကခ်င္၊ ရခိုင္၊ ရွမ္း စတဲ့ အမ်ိဳးသားေတြကို လူမ်ိဳးစြဲေတြ၊ အျမင္ က်ဥ္းေျမာင္းမႈေတြ အျဖစ္ ေျပာဆိုခ်က္ေတြဟာ ဘယ္အေျခခံေပၚမွာ ေျပာဆို ၾကသလဲ။

အဲဒီ အေျခခံေပၚမွာ ေျပာဆိုၾကတာေရာ တရားမွ်တရဲ႕လား စသည္ျဖင့္ ျပန္လည္ သံုးသပ္သင့္ပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္၊ ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူေရး၊ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု၊ ပင္လံုမူ စတဲ့ အသံုးအႏႈန္းေတြ ၾကားရင္ပဲ လူမ်ိဳးစြဲေတြ၊ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒီေတြလို႕ ျမင္တဲ့ ေျပာတဲ့ သူကိုယ္တိုင္က က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒီ တဦးဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။

ဆိုေတာ့ ငါတို႕ အမ်ိဳးသားေတြသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းမွာ လႊမ္းမိုးရမယ္ (မဟာလူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒ) အယူအဆရွိျခင္း သည္ပင္လွ်င္ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အမ်ိဳးသားေရး ၀ါဒီ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေျပာခ်င္တယ္။

ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္၊ ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူေရး လိုခ်င္ၾကတဲ့ အမ်ိဳးသားေတြဟာ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒီအျဖစ္ ျမင္တဲ့အျမင္ေတြကို ခ၀ါ ခ်သင့္ပါၿပီ။ 

ရွမ္း၊ မြန္၊ ကရင္၊ ဗမာ၊ ခ်င္း၊ ကရင္နီ၊ ကခ်င္၊ ရခိုင္ စတဲ့ အမ်ိဳးသားေတြရဲ႕ ျပည္နယ္ေတြကို ကိုယ္ပိုင္ ျပဌာန္းခြင့္ရွိတဲ့ ျပည္နယ္ေတြအျဖစ္ ဘာေၾကာင့္ မတည္ေဆာက္ ခ်င္ရသလဲ။ 

ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူခြင့္ကိုေရာ ဘာေၾကာင့္ ျငင္းပယ္ ခ်င္ၾကသလဲ ဆိုတဲ့ ေမြးခြန္းေတြဟာ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ ဗမာ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒီေတြအတြက္ ေဒါသ ျဖစ္စရာေတြနဲ႕အတူ  စိန္ေခၚမႈတရပ္ အျဖစ္ သမိုင္းမွာ ထင္က်န္ရစ္ခဲ့တာလည္း အထင္အရွား ျဖစ္တယ္။

ဆိုေတာ့ အစြန္းေရာက္ ဗမာ အမ်ိဳးသားေတြနဲ႕ တရားမွ်တတဲ့၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုလားၿပီး လြတ္လပ္ေရး အႀကိဳကာလမွသည္ ယေန႕အခ်ိန္ထိ တိုက္ပြဲ၀င္ေနတဲ့ ဗမာ အမ်ိဳးသားေတြကို ကြဲျပားစြာ ျမင္ဖို႕ အထူး လိုအပ္ပါတယ္။ 

ကိုယ့္ကို ေျပာရဲတာက ဗမာမုန္းတီးေရးသမား မဟုတ္ဆိုတာကို ရဲရဲႀကီး ေျပာရဲပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒ အေျခခံရွိတဲ့၊ ပဥၥမ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို ယံုၾကည္ၾကတဲ့ ဗမာ အမ်ိဳးသားေတြနဲ႕ ေဆြးေႏြးျခင္း ဆိုင္ရာ ေဆာင္းပါးေတြကို ေရးရင္း အေတြးျခင္း အျမင္ျခင္း ဖလွယ္တဲ့ သေဘာပါ။ 

ေသခ်ာတာ တခုကေတာ့ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ ဆိုတာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အေပၚမွာ အေျခခံသလို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတာကလည္း ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္နဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူမႈအေပၚမွာ အေျခခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္နဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူေရးဆိုတာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဲ႕ အေျခခံအုတ္ျမစ္။ 

ဒီ အုတ္ျမစ္ အေပၚမွာ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒကို ေရးဆြဲျပဌာန္း က်င့္သံုးေရးဟာလည္း ေခတ္သစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ အေျဖတခု ျဖစ္တယ္။

ဒါေပမယ့္ မဟာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒီ အတြက္ကေတာ့ ခါးသီးတဲ့ စိန္ေခၚမႈတရပ္ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။     ။

ခိုင္လင္း (ေမဃ၀တီ)
စက္တင္ဘာလ (၂၁) ရက္ ၊ (၂၀၁၁)၊  ညေန (၈း၃၄) နာရီ

ArakanReviewဆိုဒ္မွ ကူယူထားပါသည္။